Het vege lijf

wil melker

 nog strek ik
 mijn armen
 bezwerend uit over de zee

 spreek de
 bulderende golven toe
 tot zij langzaam terugkrabbelen

 het is geen overwinning
 met ongekende kracht
 komen zij terug

 overspoelen de
 opgeworpen wal van zand
 mijn woorden gaan verloren

 vervliegen in de wind
 die aantrekt tot een storm
 ruggenspraak onmogelijk maakt

 ik wil confronteren
 de natuur een lesje leren
 in samenspraak

 maar die hoogmoedigheid
 raak ik snel kwijt
 red ter nauwe nood het vege lijf