De schaduwdragers

Paul Duyvesteyn

Laaghangende lianen
sluiten de buitenlucht af als een gordijn
Droge, zanderige, dorstige grond,
twee schoppen met houtogige handvaten
staan rechtop als schaduwspaden
tegen een stapel vers vurenhout

Tussen groene, slapende slingers
bewegen hun donker gepette hoofden
Met lianentouw zijn lijnen strak gespannen
de rand gemarkeerd van het toekomstige graf

Zij, grafgravers, graven een graf
voor een nog onbekende ziel
Emotieloos, beladen met onzichtbare zwaarte
schep na schep
verschijnen donkere contouren

De zielloze diepte achterlatend
vertrekken de delvers in stilte
schaduwgravers horizontaal op hun schouders
als ijzeren kruisen die de aarde hebben geopend
verdwijnen ze
gehuld in de zwarte mantel van de schaduw