Boekbewaarster

Paul Duyvesteyn

Zij heeft een boek geschreven op papyruspapier
Zij is niet van hier
Zij hoort bij de Ouden, een uitverkorene

Zij heeft geen aanbidders meer, allen heengegaan
Zij heeft geen tempel meer, geen vatbaar bestaan
Zij bewaart haar tempel in haar boek

Zij kent elke bladzijde uit haar hoofd
Zij heeft dat haar vereerders beloofd
Zij heeft in haar boek twee ezelsoren, de belofte en de tempel

Zij herleest telkens haar boek bij maanlicht
Zij voelt dat als een oeroude plicht
Zij prevelt elk woord, een stil gebed

Zij bewaart de geheimen van een verloren wereld
Zij laat ze echoën in een nieuwe tijd,
voor de eeuwigheid