INLOGGEN
«»

tempus

de constante hunkering
naar het onbekende
verleden deed pijn.
de horror van dit

volwassen leven
groeide met de dag;
leven werd een
eenzame verbanning.

ons niet zijn van
niets naar niets,
omringd door
eenzaamheid.

de ongeduldige honger
naar voldane verlangens
en liefde vermengd
met massa’s wanhoop.

ik bestond tot jou;
uw beest werd het
mijne; samen tijd
verslindend.

de zon scheen,
zonder keuze,
op niks nieuw.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-09-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Moriarty
Actief sinds: 17-12-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘tempus’ van Moriarty zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.