nazomer

Moriarty

“weet je, er is een raar gegeven: als een persoon
opgeeft met vechten onstaat ruimte en vrijheid”,
zei hij.

“het is zoals makkelijker leven met het aanvaarden
van ellende dan met het constant streven naar geluk”,
repliceerde ik.

de brenger van de waakvlam was er nog es
en hij was aangetast door ouderdom.

zijn depressies verborg hij nog steeds achter
de rechtvaardiging van zijn geestelijk lijden.

een leven vol spijt want hij heeft altijd de
verkeerde zaken nagejaagd wist hij te melden.

deze vepletterende realisatie ontnam hem de
levenszin en maakte plaats voor levenstwijfel.

het was het einde van de zomer: zoals altijd een
beetje sterven. maar soms gunt de galante herfst

de zomer nog een laatste moment van glorie, een
laatste stuiptrekking.