schreeuw

Moriarty

in een kort wit kleedje.
aan het begin van haar
volwassenheid.
ze ontvangt klanten en
glimlacht vertederend
naar hen.

de matras op de grond:
maagdelijk wit, zacht en
uitnodigend.
haar witte sportsloefen
versleten, het blonde
haar ongewassen.

daarnet zag ik haar aan de
kassa van de plaatselijke
supermarkt:
haar slechte onverzorgde
huid, idem gebit en lege
ogen.

ze is een stille storm in de
winter. een pijnlijke trilling
op ons netvlies.
een krijsende echo uit de
diepte van maatschappelijke
wanhoop.