zomer

Moriarty

een wolk in de vorm van een walkure trekt
voorbij. ik bedenk dat oprechte liefde tussen
mensen van hetzelfde geslacht
zuiverder lijkt. liefdevoller.

zie hem: zijn fetish is het strelen van haar voeten.
hij houdt ook van haar sproeten die haar blauwe
ogen accentueren. ik zie het aan de manier waarop
hij haar aankijkt.

de zon straalt gouden glinsters over het aardoppervlak.
vroeg of laat deze conceptuele gevangenis verlaten zal
een opluchting zijn. want wie kan dit constant snakken
naar jou volhouden?

ooit, tijdens de eeuwige duisternis, waar geen denken
kan overleven en geen verlangen kan sterven, daar zal
ik evenveel in jou zijn dan
jij in mij.

pas dan. niet
eerder.