De zon ontwaakt
DE ZON ONTWAAKT
De zon ontwaakt
Rood, geel en oranje
Dringen en kolken
Duwen het zwart van de nacht
Achter de horizon
Tot later nacht
Tot de avond weer valt
Dan zie ik je terug
Mijn broeders
Mijn zusters
Van de eeuwige zon
Het vlammende hart
De stervende ster
Dit is het rijk van de zon
De droge aarde kreunt
Onder de gloeiende gesel :
In de tropen
In de woestijn
Onder de evenaar
Aan het begin van de zomer
Mijn onbeschermde huid
Bleek en tamelijk verlegen
Huivert en rilt
Kijk de God Ra maar niet
In het gloeiende aangezicht
Menselijke ogen
Verdragen dit niet
Ik zet mijn zonnebril op
Dankbaar voor de schaduw
Die nu over mijn ogen valt
Dankbaar voor het licht
Dat de zonnegod voortbracht
En voor de heilzame warmte
Die ik eindelijk weer bespeur
Rood, geel en oranje
Door een zwarte rand omgeven
De vuurbal aan de hemel
Komt en gaat steeds opnieuw
De zon laat zich niet temmen
En door niemand beteugelen
Maar de dag en de nacht
Het licht en de duisternis
Bestrijden elkaar niet
Ze zijn innig verbonden
En verstrengeld in elkaar
Geen strijd maar een liefdesspel
Tussen oprechte minnaars
Die elkaar raken en beminnen
Die elkaar steeds vinden
Maar die beiden weten
Dat ze elkaar nooit zullen bezitten
De zon kijkt niet neer op ons
Ze waakt over ons
En elke dag zegt ze
"Goedemorgen"
En daarna "Goedenacht"
Ik kijk vanonder mijn zonnebril
En ik zeg
"Goedemorgen"
En later "Goedenacht"
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-05-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De zon ontwaakt ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.