karel

Moriarty

je wijze woorden in ons oud lokaal,
na de vergaderingen, tijdens de afwas,
zijn nog steeds de hoeksteen van mijn
nuchterheid.

er zijn niet veel zekerheden in dit vals
bestaan, maar jouw aanwezigheid rond
de tafel was er een. troostend, begrijpend,
rustgevend.

je hield me met beide voeten op de grond
toen ik extatisch liet uitschijnen dat ik nooit
meer ging drinken. later, in tijden van grote
verleiding

zag ik de waarheid van je woorden. je liet
me inzien dat alcohol na jaren nuchterheid
nog steeds geduldig afwacht, die ene zwakke
moment

uitkiezend om zijn aanwezigheid kenbaar
te maken. in tegenstelling tot god, want die
lafaard blinkt enkel uit in een krijsende stilte,
zei je.

ik beaamde.