gevangenis
nergens heen kunnen in deze opflakkering,
vastgeroest zitten in dit aardse lichaam,
de taal van onszelf niet begrijpend; cellen
gemuteerd door ontelbare parasieten.
kwellende onrust in dit emotieloos harnas.
lichamen vol walging opwekkende humane
sappen: steeds snakkend naar god, de eeuwige,
de stille onbekende, de grote onzichtbare, jahweh.
narcisme: meer van onzelf houden dan van anderen,
echter waardering zoekend door diezelfde anderen.
culturele conditionering en anarchisme: bewuste en
onbewuste invloeden van buitenaf.
het dierlijke in ons verwerpend: een morele golf
van niet authentieke onoprechtheid smachtend
naar loepzuivere, glinsterende, onweerstaanbare
verlichting en oases van menselijke overgave.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-05-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Moriarty (Actief sinds: 17-12-2019)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘gevangenis’ van Moriarty zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.