tina

Door: Moriarty

tina had een slechte opvoeding achter de rug,
verschillende pleeggezinnen en vermoedens van
mishandelingen, psychische trauma’s gemaskeerd
door de bekende verdringing als afweermechanisme.

overdracht in sessies toonden onverwerkte woede,
de therapeut functioneerde als overdrachtsobject.
drugs en alchohol fungeerden als medicijn:
middelengebruik als laatste verdedigingslinie.

we rookten vaak samen, maakten wandelingen
en dronken sloten koffie. tijdens een kooksessie
sneed ze per ongeluk in haar vinger en al lachend
zei ze: “op een kras zal het niet komen zeker”.

ze was de eerlijkste persoon die ik ooit gekend heb,
naakt in haar ellende. de zachtheid in haar ogen was
pijnlijk melancholisch, zelfs tijdens een uiting van
vernietigende toorn en haat tegen de hele wereld.

wetende dat er geen uitweg was voor haar, gedoemd
om de wereld te zien door de bril van haar vele trauma’s,
koos ze haar eigen rustgevende weg, op haar bewuste
voorwaarden. ik heb haar nooit kunnen zeggen dat ze

de ware was.