vogel

Moriarty

door het dakraam zie ik een boom,
de takken zijn kaal rond deze periode
en soms zit er een eenzame vogel
mij aan te staren.

hij verdringt niets, kent geen heden,
geen verleden en geen toekomst.
hij fladdert door mijn brein, geluidloos,
en savoereert mijn hersens.

hij kent geen valkuilen, geen angst
voor het leven, geen ontkennen van
dood, geen snakken naar sigaretten,
geen alchemie van ellende.

tijd is voor hem niet lineair en zijn
gedachten zijn ruimtes vol leegtes.
een schoonheid in vleugels, statische
rust, eeuwig, tijdloos.

(geen zoektocht naar zin. creaties van
metaforen en werelden van lentes en
zomers zonder grenzen, limietloos.
de vogel is zonder meer).