alcohol

Moriarty

deze ode is voor jou, oude vriend.
je hebt me doorheen moeilijke
periodes geholpen, me beter
doen voelen, soelaas gebracht.

zonder jou was ik er niet meer
geweest en paradoxaal genoeg
heb jij mij ook bijna in mijn graf
gekregen, maar ik verwijt je niets.

ik was te gretig naar je roes
en hoewel je mijn alvleesklier
liet weten hoe verwoestend je was
negeerde ik je waarschuwingen.

mijn beven was een snakken naar
jouw warmte, jouw eerlijkheid, jouw
gloed die mijn gedachten verdreef,
jouw onvoorwaardelijke liefde voor mij.

je was mijn minnares en overal verborg
ik een deel van je: zo moest ik je nooit
missen en kon je me altijd troosten, me
binnendringen en me extase geven.

ik had je nodig bij mijn ontwaken en
toen je na een tijdje des ochtends
onmiddellijk mijn lichaam wou verlaten
wist ik het: je had genoeg van me gekregen.

nu ben je niet meer in mijn bloed maar
op de achtergrond bekijk je me met je
starende ogen, niet meer dwingend maar
op een zachtaardige manier, liefdevol bijna.

ik kan je strelingen niet meer ervaren maar
soms, op een verloren avond, snak ik naar
jouw vocht, ejaculerend uit een fleshals.
mijn vuurtoren verworden tot storm.