hospitaal

Moriarty

de geur van geneesmiddelen,
het kapotte lichaam voor mij:
ik hoor het kraken, zie het lijden.

een oud lichaam, strevend naar
zelfbehoud. geestelijke rijpheid
voor onbegrepen lichamelijke pijn.

witte gangen in deze fabriek der
heden ten dage verdoemden:
desillusies van levens, verwoeste

dromen en verlangens naar
verlichting van pijn. ik voel een
plotse opwelling van onvoorwaardelijke

liede, een soort van veilig gevoel,
aanwezigheid van een zinvol einde:
een warme gloed genaamd dood.