nostalgie

Moriarty

is het hevigst naar eind jaren 80,
de onbezorgde tienerperiode:
geen onbehagen of
existentiële vragen,
geen memento mori
en dood leek iets
abstracts, ongrijpbaar.

flarden van mijn zus,
momentopnames
en projecties van een
gelukzalige toekomst.
herinneringen aan barre
winters en overvallen op
delhaize winkels.

vrij van gelukkig willen zijn,
toelaten van eender welke pijn.
nanosecondes van compleetheid,
snakken naar die eerste toengzoen
en roy batty naakt in de regen.
(glitterende voorwerpen aan de
tannhouser poort).

de mens die ik ben wenste ik toen
niet te zijn; bloed kuipt echter naar de
onvermijdbare bestemming: ervaring
vernietigt jeugdige dromen.