nocturne 080120

Moriarty

de donkere lucht heeft een
gele schijn, artificieel licht,
plantaardig leven voedend.

geen enkele ster te zien aan
de hemel, het regent zachtjes
en de huizen zijn onverlicht.

een innerlijk schreeuwen, het
monster ontwaakt, verbittering
en levenspijn ruikend.

het voedt zich met ingewanden,
drinkt bloed, vervelt huid zoals
een reptiel.

zin in slaap, roes, verlichting, oplossen
in de grote leegte, het zwarte gat,
foetushoudingsgewijs.

een vliegtuig doorkruist het
luchtruim en een oude vrouw
roept haar kat binnen.

elkaar goedenacht wensend
zie ik het in haar ogen:
heimwee naar een vervlogen

jeugd.