antichrist

Moriarty

de krampachtige mens ademt ellende, bittere gal
en verlangt een verlossend koninkrijk,
(zou Sisyphus gelukkig geweest zijn,
een afwezigheid van onbehagen?).

een momentopname van
alcoholische jaren was maar een
symptoom. het ware probleem
volhardt.

goddeloos knaagt dit verdorven
monster dat allerlei vormen
aanneemt, een beest met een
slechte adem dat versmacht.

tristesse: de stilte van god.
hoop in de vorm van
feelgood mindfulness sessies en
schreeuwende verlangens:

“verzadig me, verzadig me”.

eenmaal verzadigd manifesteert zich
een nieuw snakken. er rest enkel maar
dood die blijvende verlichting brengt
tegen de ware antagonist:

levensmoeheid.