lichaam
een stad, bedolven onder de laatste straal zon,
lange duisternis wenkt voor haar, ze kreunt
onder haar eigen gewicht - de heuvels herbergen
liters verdriet en kruistochten van geweld.
abstracties zetten aan tot sodomie - godsdiensten
tot mentaal copuleren.
mijn ziel is gevoelig, het verlangen hevig naar
de onbenoembare zin - deze stad, mijn on-thuis,
mijn armageddon.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Moriarty (Actief sinds: 17-12-2019)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘lichaam’ van Moriarty zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.