Relatiebreuk

Moriarty

een uitgedoofd verlangen,
de tijd gestript van jouw objecten.
sexuele constipatie in een relationele gevangenis.

streel me zacht jij onzichtbaar wezen,
toon jezelf. waar is onze symbiose
heen?

(via negativa doorheen
arcadia).

ooit, na de zondvloed,
als overleven noodzakelijk
zal worden, kom ik je opzoeken.

je zal me voelen naderen, angstig,
onzeker, tastend naar een lang vergeten
geilheid.

tijdens de achtste statie zal ik je
troosten, onze lichaamstaal zal
boeken vullen.

oude wonden zullen opengereten
worden door onze vlijmscherpe
verwijten die

zullen uitmonden in herinneringen
van donkerrood gutsend
bloed.

“o lieveling, strooi het zout maar”.