alle dingen

Geert Messelis

voor Sybren Polet

de tijdeloosheid van het nu
besloten in een leven
dat eindig is
en elke dag
een stapje dichter
bij het graf
heb ik niet gevat

het leven
het tere kloppen
van een vogelhart
in je hand
en toch die zee
die de tijd omringt
het naar zich toetrekt
een vergeten
van plaats en tijd
en wie je eenmaal bent
atomiseren in het heelal
stofdeeltjes die weer samenkomen
en zeggen dit ben ik