INLOGGEN
«»

Delirium drieënnegentig

Delirium drieënnegentig

Ik heb een speciaal plan voor deze wereld
Als de aarde de aarde bedekt
Onder een heldere gele maan
De bloed van hellehonden verrijst
De sterren droevig opmarcheren
De meiregens onophoudelijk vallen
Dan zie je Christus en de bleke vorstinnen
Hun verdriet is hevig in een menstruele nacht
Het zeepaard kweekt vergetelheid
Terwijl de wereld verdwijnt
De sterren zijn zwart en zacht
We kunnen immers niet gewoon
Allemaal weglopen van het innige licht
Slaap heeft zijn huis in dit imperium
De zwarte schepen eten de hemel op
Er klinkt een vogelgeluid in het rijk
Als een gotisch liefdeslied
En als dan de lange schaduwen vallen
Is Judas een zwarte mot
Iedereen zal getuige zijn
Hoe ik de apocalyptische maan verslind
Einde van dit drieënnegentigste delirium
Dit is de stroom, dit is de golf
Die al het andere overbodig maakt

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-10-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Delirium drieënnegentig’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.