water
geluid is spaarzaam,
onderbelicht
de tijd schept hier daguerrotypes
stram in tijdloze beweegloosheid
ik hoor het slapen van de mensen
die in verbogen tijd
een andere tijd beleven
de bron van stilte laaft het hert
dat spaarzaam staat te drinken
van water, na een diepe slaap
van ondergronds bestaan
het hert verheft zijn hoofd en kijkt
ik sta, een zoutzuil in het woud
het kijkt me zo doordringend aan
alsof het iets wou vragen
dan rent het met een lichte tred
naar waar de horizon oplicht
het woud is kouder dan de nacht
hier eet en wordt gegeten
ik sta met lege handen
een prooi voor ieder wezen
dat mijn weg zou kruisen
maar kruisen doet geen een
ik kniel tussen de bomen
en wens me heel ver weg
waar de begane wegen scheiden
alleen een vlakte met de wind
geen mens is het hier de baas
alleen de stilte van verloren tijden
beheerst het felle landschap
ik ben een uitgedroogde steen
midden een lege bedding
tussen mijn spleten groeit een boom
er is nog water onder mij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 09-12-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘water’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.