met zijn allen zijn we reizigers
de wind fluistert
de stronken lichten op
en verlichten de gezichten
in de schemer
zijn er treden
wankel als een nieuw begin
de losse honden schreeuwen
naar de velden van hun waan
de dag ligt uitgeteld
langs het riviertje
dat glimt onder de koude maan
wanneer dempen de late vogels
hun zoektocht naar de zon
er is geen eindpunt aan ons reizen
ook al gaan we nergens heen
op de rug van de drie wijzen
lifte ik een eindje mee
het was geen koninklijk verblijven
en er was geen ster te zien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-11-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘met zijn allen zijn we reizigers’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.