In verdronken grijs
in verdronken grijs
het orkest is niet
vooruit te branden
ik voel klam zweet
opkomen in mijn handen
als ik op noten jaag
stroperig golft
een oceaan aan tonen
in verdronken grijs
alle opgezweepte koppen
betalen zo in schuim hun prijs
er zijn geen brekers
die dwars liggen in een
vals akkoorden soort
zij hebben niet gescoord in
gruwelijke middelmatigheid
toch stript wind
met valse luwte en
vervaarlijk scherp basalt
een diepte die het orkest met
plotseling staccato overvalt
violen vlagen tussen
paukenslagen trompetten
schetteren tegendraads in
deze waterval muziek en ik
zing eindelijk weer een hemels lied
wil melker
15/12/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-12-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In verdronken grijs’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.