spitst oren van passanten

wil melker

er zijn weer zangers
zangers op het plein
liedjes cirkelen langs gevels
de melodie verdwijnt
als tonen in de straat vervliegen

de groep is licht wanordelijk
een dikke enthousiast
de rest is mee- en leegloper
gelokt door het refrein
snel rijk te zijn

bussen met pecunia
gaan rammelend langs de menigte
de armslagen van de dirigent
geeft mensen, bussen vullend,
het gevoel te zijn verwend

een hoge toon,
verpakt in stoffig meegebrom
spitst oren van passanten.
ze kijken naar het kind dat zingt
dat meezingt met herboren zangers

ruggen recht, hun ogen
stralend langs het lied
de dirigent verstout zich een orkest
de rijen vullen zich tot koor
theater is het plein, gevuld als nooit te voor

de magie van samenzang
van samenzijn is weer voorbij
zangers, mensen en het kind
krijgen applaus van
gevels en de bomenrij