KLAAGLIED
Het zien van andermans eigendommen
brengt soms stekende ogen in 't gemoed.
Telt dan nog het eigen vertrouwde goed?
Stipt zal men zijn bezittingen opsommen.
Die begeerte schreeuwt, mag echter verstommen
bij vredig leven, waar 't weinige veel doet.
Tergender, maar verfijnder, afgunst broedt,
die zich als zoete wens wil vermommen.
Trotse mensen zonder grote gaven
kunnen bij een geeerde kunstenaar
hun wezen en waarde pijnlijk handhaven.
Eén kunst make deze gedachte waar:
het alledaagse moet ieders ziel loven,
is daarbij verrassend wonderbaar!.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-03-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘KLAAGLIED’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.