«»
Ode aan mijn schoonmoeder
Jou droeve ogen en
je wanhoop doet mij pijn,
als je mij verteld hoe jouw leven
werken en verdriet verlopen zijn.
Heel veel heb je van jezelf gegeven,
eigenlijk wel iets te veel misschien
nu ziek: leukemie
langzaam begint het aan je te vreten
Nu zeg je, ja ik ben mezelf altijd vergeten.
Nu pas denk je terug aan een zware tijd
je stem is soms vervult van bitterheid.
Ik weet dat je de moed hebt opgegeven
wat betreft je eigen leven.
Ik kijk je aan terwijl je zachtjes grient,
en bid dan zachtjes, schenk deze vrouw
een einde die zij heeft verdient.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 24-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
droomsterActief sinds: 22-02-2014Informatie bij het gedicht:
Ik bewonderde haar.1999 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ode aan mijn schoonmoeder’ van droomster zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.