INLOGGEN
«»

Ode aan mijn schoonmoeder

 Jou droeve ogen en
 je wanhoop doet mij pijn,
 als je mij verteld hoe jouw leven
 werken en verdriet verlopen zijn.

 Heel veel heb je van jezelf gegeven,
 eigenlijk wel iets te veel misschien
 nu ziek: leukemie
 langzaam begint het aan je te vreten
 Nu zeg je, ja ik ben mezelf altijd vergeten.

 Nu pas denk je terug aan een zware tijd
 je stem is soms vervult van bitterheid.
 Ik weet dat je de moed hebt opgegeven
 wat betreft je eigen leven.

 Ik kijk je aan terwijl je zachtjes grient,
 en bid dan zachtjes, schenk deze vrouw
 een einde die zij heeft verdient.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 24-03-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

droomster
Actief sinds: 22-02-2014Informatie bij het gedicht:

Ik bewonderde haar.1999 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ode aan mijn schoonmoeder’ van droomster zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.