Zij ontglipt me steeds
ik wil
je schaduw vangen
maar zij ontglipt me steeds
restjes licht blijven
aan mijn vingers hangen
worden in het donker sleets
volg je waar je
gaat maar kom voor
het raken vaak te laat
heb je in vol licht benaderd
zag alleen je schoenen staan
je schaduw had je uitgedaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
30/07/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zij ontglipt me steeds’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.