Verduisterde horizon

Paul Duyvesteyn

Ik kijk omhoog
en zie schaduwen van doden zweven,
die het blauw vergrijzen
en op aarde een donker spoor achterlaten

Ik kijk naar de oceaan
en zie geen vissen meer,
alleen plastic gedrochten,
die zwijgend de kruimels van cruiseschepen volgen

Ik kijk naar het drinkwater in mijn glas,
het is zo troebel
dat de achterzijde van het glas verdwijnt
in een waas van vergeten beloftes

Ik sluit mijn ogen,
maar zelfs daar
blijft de horizon verduisterd