Een zee op het strand

Lucina Ludwig-Ligtenberg

Een zee van lijken
op het strand
en in het water
spreid zich langzaam
over het hete zand

De verbleekten botten
spoken op de bodem
van de eens kleurrijke
ondiepe oceaan

De vergeten lichamen
bakken in de zon
zijn gelopen
in de pruttelende soep

Op de korrels
levenloos in het blauw
liggen de skeletten
met gaten

Het calcium lost
zich langzaam op
en probeert
de vluchtende kleuren
te volgen

Vroeger was alles beter
bont en levendig
was het rif
totdat zij kwamen

Het boeide hun niet
dat zij namen
dat zij vernietigden
dat hun verbruik
het leven kostte

Dat de lijkjes stapelden
stierven in grote getalen
door de hitte van hel
gebracht door die die kwamen

De naderende dood
bracht met zich mee
spetterende destructie
en een zee op het strand