ZWERVENDE GRIJSAARD
De oude man loopt langs stad, bos en bouwland,
neemt steeds een felrood glanzend regenscherm mee,
waarin macht schuilt van een verborgen fee,
leent dikwijls zijn eigendom aan iemand.
De bevoorrechte peinst, plu in de hand,
mag met een toverwoord één wens doen. O, wee!
Een ieder wil wat geweldigs hiermee,
maar wordt dan door ellende overmand.
Dat wonderding laat heer Bommel reizen
om de wereld, terwijl menig gevaar spookt,
kan zich bij spraakverwarring nooit bewijzen.
Weer thuis tovert hij een eitje, zachtgekookt.
Lof voor dit kleine blijft oneindig rijzen,
daar het met allerwijst verlangen strookt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-02-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
In het verhaal "De toverparaplu" mag heer Bommel een wens doen met deze paraplu: Drie keer zwaaien en zeggen "ulparap." Slechts één wens is hierbij toegestaan. Door verkeerd gebruik komen zijn wensen nooit uit. Na vele avonturen tovert hij thuis bij verkeerde gedachten ,maar juist gebruik slechts een zachtgekookt eitje.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ZWERVENDE GRIJSAARD’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.