Misgelezen

Vesper Lunae

Hij las me zoals een boek
Hij keek me zo mooi aan
Dat ik dacht
Dat hij van me kon houden

Achteraf begreep ik het volledig
Er was geen ruimte voor mij in zijn ogen
Zijn blik hield het licht van een ander;
De persoon wie zijn liefde zou mogen

Die sleutel lag altijd al bij hem
Maar ik wou er niet over kijven
Ik was slechts een dode in hun verhaal
Zo wil ik graag ook blijven

Ook al zou ik verdwijnen,
Bevriezen in mijn ijskou
Als je echt van iemand houdt
Wens je alles voor zijn geluk
Met, of zonder jou

Dus ik stop met jou teugelloos te geloven
Want voor de eerste keer nu
Hebben je ogen gelogen...