INLOGGEN
«»

Achtentwintig Februari

De dag was September vijftien
We zaten loodrecht op de avondzon
Je had jezelf moeten zien
Ik vraag me nog steeds af of het die dag was dat het begon

Had ik mezelf verkeerd begrepen…
Waren het vlinders, of toch iets divers?
Voor het zekere nog in m’n vel geknepen
Deed mijn gedachten weg als pervers

Toen de dagen korter werden,
En ik je echte zelf leerde kennen,
Toen de muur van “vreemde” de weg niet langer versperden
Bleef ik nog mijn gevoelens ontkennen

Wou geen drama doen ontstaan
Had het in plaats daarvan over hoe mooi je was gekleed
Deed alsof jou aandacht me niks had gedaan
Alsof het me niet zo erg intrigeerde als het deed

De winter vloog voorbij als een speer
Had mezelf overtuigd dat ik mijn gevoelens was vergeten
Niet die gast die geen vrienden met een meisje kan zijn, ik zweer
Dacht door te gaan met een schoon geweten

We stopte niet met kletsen,
Met elkaar pesten
Zonder iemand er mee te kwetsen,
Elkaars vertrouwen te testen,

De krokussen kropen uit hun knoppen
Achtentwintig februari, een magische dag
Je had jezelf mooi gemaakt, ik kon er niet over stoppen
Ik werd gewoon verliefd… op je lach

 
Mijn motivatie de laatste maanden,
Was die ene lach
Wellicht een naïeve droom waar ik me in waanden
Maar was vastberaden nadat ik die lach zag

Dat ik als een soort olympische vlam
Dat geluk op je gezicht onsterfelijk wou maken
Was iets wat spontaan in me op kwam
Ik wou dat geluk op je gezicht bewaken

Ik kon het niet langer onderdrukken
Startte er mee te leven
Misschien zou het lukken
Om je die onuitputbare lach te geven

Ik stond op met hoop
Ik checkte mijn telefoon wanneer ik kon
Ik checkte zelfs m’n horoscoop
Ik wou dat ik dit verzon…

Ik ging slapen met een wens,
In m’n dromen kon ik niet om je heen
Dit klinkt misschien intens…
Maar ik was obsessed met jou alleen

Misschien is het onmogelijk
Om zo close te zijn met iemand zoals jij
Zo mooi, zo vrolijk, zo vol geluk
En dan niet te fantaseren over een toekomst met jou en mij

Ik heb getwijfeld of ik het je zou vertellen
Was niet bang voor een “nee”
Maar was er van overtuigd dat ik niet hoefde te snellen
Het liep wel goed dacht ik, ik laat het gewoon uitspelen oké

 
Je praatte altijd over hem alsof het niks was
Alsof jullie maten waren die alleen in gezelschap van anderen interacteren
Al gewoon vrienden sinds de eerste klas
Niks om me aan te irriteren

Maar één dag, toen sloeg het om
Jullie waren iets begonnen
Misschien was ik al die tijd al dom
Maar wenste alleen dat ik eerder een manier had verzonnen

Om die lach,
Die lach, symbool van jou geluk
Om hem eeuwig op je gezicht te laten vanaf die eerste dag
Maar fuck…

Misschien nog steeds die lach,
Dat hoop ik voor je
Maar dan met een ander, onder zijn vlag
En dat doet me…

Pijn,
Hoop dood,
Maar ik hou nog steeds van je, ook al vind je dat niet fijn
Als ik het leukste meisje, leuk vind? Maakt dat mij een idioot?

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-06-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Elpis
Actief sinds: 13-06-2021Informatie bij het gedicht:

Dit gedicht is geschreven tussen kwart over 1 en kwart voor drie s'nachts op dertien juni 2021, en later die zelfde middag ingezonden Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Achtentwintig Februari’ van Elpis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.