INLOGGEN
«»

Vloertegels

Het slaat, mijn hart, het slaat dubbel in mij,
1 voor het het leven, en 1 voor wij.

Mistige gedachten, mistig in het lijf brak de stroom van onze liefde, ik was er niet, ik zie het nu pas, toe, ik gil en schreeuw ,blijf.

Ik wist niet wat ik was, wat ik was,voelend ademend
Ik was in de war maar jij, blonde ridder, je ogen in de sterren, ontrafelend het geheim van het zijn.

Ik kon je toen niet aankijken, ik was daar nog niet, toe nu niet vertrekken, alsjeblieft.

Mijn ogen dicht, met mijn blik op je gericht, boos , waarom red je mij niet , ontrafel mij, kus mij, stel me voor aan je licht.

Op de kille vloer, kijken naar het plafond, mijn handen door mijn haar, ik wou dat ik toen bestond.,ik was niet klaar.ik ben zo leeg, hoofdpijn, prik in m'n ogen, poets mijn tanden , eet iets, nee ik wil niet, ik verlang zo naar je mond , in mijn hoofd voel ik alle jaren opnieuw. Ik krimp ineen en ik beef.in mijn diepe ik was het wel dat ik bleef.

Spijt, wanhoop,woede, gruwel van mijn truttigheid,die je nu verlaat. je bent zo klein nu , ik ben te laat,te laat,te laat.

Ik bemin je zo, je wangen, voeten,je geur, je kracht, je wimpers, haren , de grijze beginsels in je baard en je hart. Vooral je hart, ik wil dat hij met de mijne verward. Fluisterend elkaar de geheimen van het leven. Glimlachjes en strelen, tot ik vergrijs en en dan laat ik dit leven.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-12-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Sarina Bennion
Actief sinds: 19-12-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vloertegels’ van Sarina Bennion zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.