Hij is toch weg

Ron Dietvorst

De wind ruiste zachtjes
langs haar getormenteerde
en bezeerde gezicht terwijl ze over
de zomerdijk liep

hoe kon het zó ver komen
er was niet eens een saluut
hij was het gewoon afgetaaid
en zij kwam er af bekaaid

ze liep naar benee langs het talud
geen plaats meer om te wonen
ze ging over kiezels en ze moest rillen
en liet het water om heur heen verkillen

het zacht zoet heengaan
iedereen zou dat wel verstaan
stillekes waadde ze in het koude water
ze zouden het wel snappen, veel later.