INLOGGEN
«»

Verloren

Het is me nu wel duidelijk, ik weet genoeg.
Ga jij maar alvast, voor mij is het te nog te vroeg.
Ik dacht dat we de goede kant op gingen.
Ik dacht dat onze liefde alles zou overwinnen.
Maar waar ging het verkeerd?
Welke les heb ik hiervan geleerd?
Ik sta nu hier in de sneeuw.
En een uur zonder jou, lijkt nu wel een eeuw.
Hoe kom ik door de nacht?
Zo lang op jou gewacht.
Maar ik moet erdoor mag niet blijven stil staan.
Ik ga ervoor, ik moet gewoon blijven doorgaan.
Ik kijk niet meer naar het verleden.
ik probeer door te komen, dag per dag in het heden.
En de lege plek die je achter liet.
Vervuld met verdriet.
Ik wou dat ik je kon haten.
Jij bent tenslotte degene die mij heeft verlaten.
Maar kan ik de schuld zo makkelijk bij jou leggen?
We waren met zijn twee, ik had iets moeten zeggen.
Ik het door moeten hebben.
Dat de liefde weg ging ebben.
Maar ik was blind, hield mijn ogen toe.
En jij werd uiteindelijk het negeren moe.
Ik zeg niet dat ik het je vergeef.
Ik draag je in mijn hart zolang ik leef.
Gij jij maar alvast, ik weet genoeg.
Voor jou is het tijd, maar voor mij is het nog te vroeg.
Ik blijf nog even staan.
Kan nog niet doorgaan.
Ik kijk hoe jij uit mijn leven rent.
En de stem, de armen waaraan ik ben gewend...
Zijn opeens zo onbekend.
Ik blijf achter in de sneeuw.
Men zegt tijd heelt de wonden, maar jij nam de wijzers mee...

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 29-12-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Ruby Thijs
Actief sinds: 23-12-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verloren’ van Ruby Thijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.