INLOGGEN
«»

Alleen

De borden gaan razendsnel voorbij,
Zoveel mensen, allemaal blij.
Blij om ergens heen te gaan,
ik doch niet, ik ga er vandaan.

Je liet me gaan, zomaar, zonder iets,
deed dit jou dan helemaal niets?
Zoveel mensen, zo benauwd,
de lichtjes kleuren nu zelfs goud.

Ze duwen, struikelen en praten hard,
zelf ben ik een beetje verward.
Langzaam vallen mijn ogen dicht,
Nee, dit kan niet, nog één licht.

Het laatste licht nadert, ik sta langzaam op.
Hoor een *bliep* en zie een rode stop.
Eenmaal gegroet door de kou,
denk ik alleen nog maar aan jou.

Zoveel mensen om me heen.
En toch voel ik me zo alleen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 28-11-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Laura St. Claire
Actief sinds: 28-11-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alleen’ van Laura St. Claire zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.