jij was

Geert Messelis

maar zoveel meer dan dat

je schreed voorbij de laatste huizen
er is geen tunnel en er is geen eind in zicht
in machteloze dromen
roep ik soms jouw naam
jouw bestaan een uitroepteken
in mijn leven

je gezicht is uitgewist
een witte vlek zonder gevoel
onleesbaarheid
zwarte sneeuw in schemer

er is geen tijd meer over
het duistere staat stil
het kent niets
en zeker geen mededogen
ik speur de hemel af
dat onverschillig ding
vol cataclysmen waar we niets van weten
ik draag jouw ring
betover de bescherming
we hebben wijsheid nodig
en wijs maken
overlevers verklaren
wat onverklaarbaar is