vertrek zonder afscheid

Roel Hamerlinck

zwevend in een vacuüm van ongewisheid
bekijk ik de film van ons verleden
overmand door onbegrip, verdriet en spijt
blijf ik dwalen naar de echte reden

in een poel met passie verdronken
mijn gevoelens waren echt en puur
al mijn liefde aan jou geschonken
gedragen door een hartstochtelijk vuur

ik kijk nu naar de reflectie in het water
en zie alleen mijn vermoeide ziel
moet al mijn vragen inmetselen voor later
op deze koets vol verlangen ben ik het vijfde wiel

de stekker uit ons contact getrokken
alles geblokkeerd, gedachten en ook praten
als een dief in de nacht vertrokken
als een kind alleen in het bos verlaten

Het vlot waarop ik drijf maakte plots slagzij
de warmte overmeesterd door stekende vrieskou
de zon verschuilt zich terneergeslagen achter mij
sprankelend rood verandert in diepgrauw

dacht dat we samen konden oogsten in voorspoed
Ik had mijn liefde verankerd om de toekomst te bouwen
Mijn zoon’s affectie voor jou was er in overvloed
zelfs na mijn leven wilde ik hem aan jou toevertrouwen

verloren dagen schuifelen nu aan mij voorbij
tranen wassen mijn trillend gelaat
ik kijk naar de lege stoel tegenover mij
vraag me af hoe het zonder jou verder gaat

de eindhalte dan toch bereikt?
onze de tocht wordt nu gestaakt?
mijn levensvreugde uiteindelijk omdijkt?
wat zou leven naast jou me rijk hebben gemaakt

slechts de zachte herinnering die ons nog bind
tevergeefs wachtend op het verlossende woord
stuurloos drijvend op de gratie van de wind
vragen blijven dus toch onbeantwoord