INLOGGEN
«»

EENZAME DUISTERNIS

Ik had iets prachtigs in handen,Maar hoe langer ik het vast had,
Hoe erger het begon te branden...
Er was duidelijk iets wat me dwars zat...

Eens had ik al in jouw ogen gekeken,
Maar schoof het aan de kant,
Ik hield van een ander dus heb ik het ontweken,
Ik zat gevangen tussen gevoel en verstand...

Nu, nadat onze relatie is stuk gelopen,
Is er nog maar een doel in mijn leven...
Toen ben je al mijn lichaam binnen geslopen,
Maar nu zou ik je al mijn liefde willen geven...

Alle gevoelens die ik toen voor jou had
Ze komen allemaal weer naar boven...
Zo opgesloten en gevangen als ik toen zat,
Deden mij van al mijn vrijheid beroven...

Nu ik die vrijheid weer terug heb gevonden,
Zou ik zo graag met jou op avontuur gaan...
Deuren die al zo lang voor mij open stonden,
En nu voor ons samen open staan...

Pak mijn hand maar en ga maar met me mee,
Vrees niet, ... wees maar niet bang...
Sterk zullen we pas zijn met z,n twee,
Ook al lijkt het pad soms nog zo lang ...

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-06-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Froyo
Actief sinds: 28-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘EENZAME DUISTERNIS’ van Froyo zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.