VERBODEN LIEFDE
Langs Frieslands kust
over de Waddeneilanden
waait door rollende golven
tussen wuivende zeedistels
het oude roerende sprookje
van het kind der zee en een man
op het purperavondstrand
zingt een jonge kerel
over liefde die hij nooit vond
maar slechts duisternis der wereld
verbergen de baren vreugde?
vanuit de welvingen
wenkt meermin Minja
de man bij haar te komen
voor een ander bestaan
in het diepe zeerijk
waar aardse kwellingen
vergeten zullen worden
brullende storm
teistert het wijde water
in 't grimmige nachtdonker
speelt de zanger moedig
een reuze bliksem schittert
de verlangde vrouw verschijnt
op de ziedende schuimbergen
hartstochtelijk werpt hij zich
in het woedende gebulder
dobbert wild op en neer
Minja 's armen omvatten
met tere gevoelens drukt ze
hem aan haar borsten
de minnaar beleeft
zijn gelukkigste ogenblik
verlaat genietend dit leven
reist naar de Eeuwigheid
Minja koestert het lichaam
blijdschap vermengt zich met smart
er welt een enkele traan
maakt haar tot een nevel
zij verdwijnt in de lucht.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-12-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Dit is een stuk uit het oude Fries volkssprookje '"De dochter van de zeekoningin."
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERBODEN LIEFDE’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.