De violiste
Ze speelde haar snaren en ik kon met niet meer bedaren.
Alles wat ik toen wou was naar haar varen, want niks was zo mooi dan die blonde krullende haren.
Ooooh God, hoe kan ik dit zicht toch bewaren.
Ik zou voor altijd kunnen staren, ben ik in de hemel gevaren?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-04-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
De zonderling (Actief sinds: 01-04-2021)
Informatie bij het gedicht
31/03/2021 België/Mechelen Voor een vrouw zo mooi als de zonsopgang met ogen zo speels als de lente. Liefde op eerste zicht.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De violiste’ van De zonderling zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.