Ik zie je staan

Hannah van der Velden

Ik kijk naar beneden, naar de mensen op straat.
Sommige alleen, anderen samen.
Het voelt anders, met hem in mijn gedachten.
Hoelang moet ik nog wachten?
De eenzaamheid doet pijn.
De vlinders in mijn buik houden me wakker elke nacht.
Terwijl ik opgesloten zit in mijn cocon.
Ik zie zijn onzekerheid, hij ziet die van mij.
Maar we lopen elkaar elke keer voorbij.
Ik zou hem zoveel willen zeggen,
Daarvoor moet ik mijn grenzen verleggen.
Kon hij maar weten, van de liefde die ik kan geven.
En dan is hij daar, en dan ben ik stil.
Zijn bruine haren, zijn intelligente blik door zijn bril.
Het is dat stekende gevoel, als ik hem zie staan,
Dat ik hem liever nooit meer weg zie gaan.