weerloos

Valentijn

Weerloos

Op een eiland ver uit de kust
Belegerd door jouw zoete schepen
Verberg ik me in kamers
Zonder ramen

De stroom is uitgevallen
Maar de ruimte is vol licht
Geen schaduw waarachter
Ik me kan verbergen.

Het blauw van de zee
Sijpelt langzaam maar zeker
Door de muren heen
Het blauw van jouw ogen

Ik veeg de kussen van mijn
Gezicht, wis de voetstappen langs je huis,
Verkreuk de foto’s, delete je mails,
Laser jouw glimlach van mijn netvlies
Stapel woorden tussen ons in
Verbras mijn denkvermogen, houd
Mijn polsen onder de kraan,
En smeek om een onverdiende gunst

Ik geef het op
Ik kan niet zonder jou