Lelijkheid relatief?
Wat een lelijk mens dacht ik
Terwijl wij toevallig ontmoetten
Ik behoor tot de mooie mensen
Bedacht ik mij trots
Totdat ze mij in de spiegel liet kijken
Het aanzicht was niet te aanschouwen
Ze draaide de spiegel naar zichzelf
Een grootse glimlach kwam tevoorschijn
Met haar warme blik en zachte stem
zette ze ons gesprek voort
Met elk woord schudde ze mijn gevoel
Met elke stilte aaide ze mijn hart
Zij toonde mij begrip
Zij verschafte mij wijsheid
Ik reed wat verward richting huis
Langzaam kwam er een zeker besef
Ik draaide de binnenspiegel
En wat zag ik daar
Er verscheen een grote trotse lach
Ik voelde mij ineens intens gelukkig
IK HAD MET HET MOOISTE MENS OOIT GEPRAAT!!!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-08-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Thijs Damman (Actief sinds: 02-08-2017)
Informatie bij het gedicht
De dans der liefde kan soms zo intens zijn dat het het verstand te boven gaat
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lelijkheid relatief?’ van Thijs Damman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.