INLOGGEN
«»

Lelijkheid relatief?

Wat een lelijk mens dacht ik
Terwijl wij toevallig ontmoetten

Ik behoor tot de mooie mensen
Bedacht ik mij trots

Totdat ze mij in de spiegel liet kijken
Het aanzicht was niet te aanschouwen

Ze draaide de spiegel naar zichzelf
Een grootse glimlach kwam tevoorschijn

Met haar warme blik en zachte stem
zette ze ons gesprek voort

Met elk woord schudde ze mijn gevoel
Met elke stilte aaide ze mijn hart

Zij toonde mij begrip
Zij verschafte mij wijsheid

Ik reed wat verward richting huis
Langzaam kwam er een zeker besef

Ik draaide de binnenspiegel
En wat zag ik daar

Er verscheen een grote trotse lach
Ik voelde mij ineens intens gelukkig

IK HAD MET HET MOOISTE MENS OOIT GEPRAAT!!!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-08-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Thijs Damman
Actief sinds: 02-08-2017Informatie bij het gedicht:

De dans der liefde kan soms zo intens zijn dat het het verstand te boven gaat Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lelijkheid relatief?’ van Thijs Damman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.