Serafijn

Door: Didymus

Gedurende opkomende zonneschijn
Na het verstoren van de nacht.
Dat, op het bed Serafijn,
Hijgend extase voortbracht.

In de morgen
Een bloot samenzijn,
Waarin wij elkaar bevrijdde van zorgen.
Op het slapeloze bed

Serafijn, dat wij vernoemde
Naar vurige rangen.
Wij die de tijd verdoemde,
Waarin wij elkaar alleen kende
Uit wanhopig verlangen.

Eindelijk liggen wij nu samen
Tussen de lakens, onrein.
Bezingen wij met onze adem
Ons bed, Serafijn.