Tijd is onverbiddelijk
De wekker loopt om zeven af
met onnatuurlijke bedachtzaamheid
Natuurlijk!
vandaag is de dag dat ik mijn lief
vaarwel moet zeggen en ik wil
hoe dan ook de tijd rekken
vandaag vaart ze naar verre landen
en is eenzaamheid ophanden
ze is weg naar vreemde stranden
zal ik hier alleen verzanden?
de tijd naakt
ik moet haar wegbrengen
de seconden rijen zich aaneen tot minuten
met fnuikende wetmatigheid
ik moet haar uitgeleide doen
met lood in mijn schoen
meer is er niet van doen
misschien krijg ik nog een zoen?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-04-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tijd is onverbiddelijk ’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.