Ik smelt
Beroofd van zinnen
lag ze te staren naar het plafond
adembenemend was het minnen
in zijn mand snurkend de dashond
onbewust wat zich afspeelde
liefkozend en kussend
niets dat ze verheelde
elkaar zacht sussend
maar realiteit naakt
hou van je en ik smelt
hun voeten de koude grond raakt
gedaan het spel wekker schelt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-04-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ik smelt’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.