je weet

Natasja Delanghe

Just another silly love poem...

Er is één ding dat ik
je nooit verteld heb.

En je weet hoe dat gaat
wanneer mijn vermoeide oogleden
's nachts de maan ontleden
zich blindstaren op
de witte traagheid van de winter
die sluimert langs
het slaapkamerraam.
Wanneer mijn grijpgrage handen
de stilte in de haard oproeren
om de omwrikbare assen
tot warmte te kneden.
Dan drijf ik in mijn iedere gedachte
tot jou, mijn lief.
Want als alles moet zijn,
als ik moet zijn
in de wereld in dit leven
dan zal ik de zuurstof zijn
die jouw adem tot mij draagt.

En mocht jouw liefde
voor mij
uitdoven als een doffe bliksemschicht
dan zal ik heengaan
onder doof gezang.

Wanneer jij mijn naam vergeet,
zal ik anoniem strijden
op de velden van eenzaamheid.

Wanneer ik jouw eiland
niet langer mag betreden
en jij je roekeloze golven
overheen mijn kale oevers
zult storten
zal ik vergroeien met de rotsen
die waken over het zand.

Maar wanneer in elke dag
vandaag en morgen
jouw liefde aan mijn zijde blijft,
wanneer jouw lippen
elke dag opnieuw
geboorte
aan de hoop blijven schenken,
mijn lief mijn geliefde
dan zal ik mijzelf blijven herhalen
in de eeuwigheid van de sterren
in de diepte van het moeras
dat liefde heet.

In jouw armen
zal mijn liefde veilig zijn.
In jouw honger
alleen in jouw honger
zal ik voedsel zijn.